W dzisiejszej poligrafii występuje wiele technik drukarskich. Jedną z nich jest fleksografia (fleksodruk), która polega na wypukłym druku elastycznymi formami drukowymi oraz ciekłymi farbami szybko schnącymi. Technika ta należy do najbardziej uniwersalnych metod drukarskich ze względu na możliwość zadruku dzięki niej wszelakich podłoży drukowych.
Początki fleksografii, nazywanej kiedyś drukiem anilowym, sięgają roku 1853, kiedy to w Stanach Zjednoczonych powstała pierwsza elastyczna płyta przeznaczona do maszyny rotacyjnej. Pierwowzory płyty wykonane były najpierw z gumy, później kauczuku, a obecnie stosuje się przede wszystkim fotopolimer lub tworzywa sztuczne wykonywane w systemach CtP lub za pomocą techniki konwencjonalnej.
Do fleksografii używa się maszyn przystosowanych głównie do podłoża podawanego ze zwoju. Wyróżnia się dwa rodzaje tych maszyn ze względu na ich budowę. Są to urządzenia fleksograficzne o konstrukcji rzędowej lub satelitarnej. Agregat drukujący składa się z pozbawionego obciągu cylindra drukowego oraz drugiego – formowego, na który nakładana jest forma drukowa. Cylinder podaje na formę farbę, która następnie jest bezpośrednio przenoszona na podłoże drukowe poprzez dociśnięcie cylindrem drukującym.
W porównaniu z pierwszymi maszynami fleksograficznymi, obecne urządzenia pracujące w tej technice przeszły prawdziwą rewolucję technologiczną. Dziś maszyny drukujące wyposażone są między innymi w zaawansowane systemy sterowania, roboty do wymiany cylindrów rastrowych, urządzenia kontrolujące przebieg wstęgi, systemy rakli komorowych zapewniające stałe i powtarzalne przenoszenie farby czy też automatyczne urządzenia regulujące płynność farb.
Współczesne maszyny przeznaczone do druku fleksograficznego, ze względu na podłoże drukowe, można podzielić na: zwojowe i arkuszowe. Z kolei ze względu na rodzaj zastosowanej farby wyróżniamy fleksografię: wodną, UV i rozpuszczalnikową. Fleksografia jest szeroko stosowana głównie w druku opakowań, prasy, książek, ubrań, etykiet, kartonów, papierowych toreb, proporców czy kart kredytowych.
Fleksografia, mimo swej długiej i bogatej historii, nadal dynamicznie się rozwija, utrzymując przy tym stabilną pozycję na rynku wytwarzania produktów poligraficznych. Technika ta od lat 90-tych nieustannie ewoluuje, stając się głównym konkurentem dla offsetu i wklęsłodruku. Współczesne maszyny fleksograficzne są w stanie pracować z rozdzielczością zbliżoną do techniki offsetowej i z grubością położenia farby na poziomie sitodruku. Farby stosowane we fleksografii cechuje dobre przyleganie i możliwość szybkiego odparowania. Produkowane są one w oparciu o wysoko pigmentowane systemy koncentratów o uniwersalnym zastosowaniu. Wykorzystanie odpowiednich pigmentów zapewni farbie odpowiednią światłoodporność, czystość barwy oraz wytrzymałość pod kątem tłuszczy, alkalii i kwasów.
Więcej informacji na temat fleksografii oraz stosowanych w tej technice farb można przeczytać w tym linku: http://www.mhp.com.pl/index.php/produkty/druk-opakowan/.